Witamy!
Dawno się nie odzywałyśmy i za to przepraszamy w pierwszej kolejności. Mamy dość ważną nowinę, którą, niestety, trzeba wam przekazać. Było różnie, na początku wszystko było fajne i wydawało się, że nigdy się nie skończy. Miało trwać wiecznie i było super, doskonale o tym wiecie. Zawsze było cudownie. Do samego końca było bosko, wspaniale. Można by używać wielu słów na opisanie tego, co tutaj się działo. Nie trzeba, wiecie, jak tutaj było. Ta atmosfera... Ona nigdy nie była fałszywa, prawda? I tak naprawdę nie wiemy, dlaczego tak się to skończyło, a nie inaczej, dlaczego teraz, a nie później. Wyobraźcie sobie łąkę latem. Jest piękna, kolorowa. Czy ona zamiera? Odpowiecie, że tak. Zawsze zimą pokrywa ją biały śnieg. Ale ta łąka kiedyś odżyje. Nasza, cóż, może i nie odżyje. Ale na zawsze pozostanie ciepła i radosna, bo taką ją pozostawiamy. Dziękujemy Wam za wszystko, co dla nas zrobiliście. W szczególności za to, że zawsze byliście, bez względu na okoliczności. Pytaliście, kochaliście, chwaliliście.... Tego nie da się opisać słowami. Te wszystkie momenty w naszych życiach to było coś pięknego. Niesamowitego... Jak bajka. Ale, co każdy z Was wie, każda bajka kiedyś się kończy. Możecie z naszej bajki wyciągnąć jakiś morał. A tymczasem żegnamy się z Wami. Kończymy tę bajkę, zamykamy książkę, kładziemy się do łóżka. I czujemy niedosyt. Dlaczego? Bo historia już się skończyła, nie będzie następnej części. To smutne, ale prawdziwe. Ale kładziemy się spać z uśmiechem. Bo wszystko co dobre, może i kiedyś się kończy, ale zostają wspomnienia. I te wspomnienia wypełniają nasze myśli, przyjemnie łaskoczą nasze serca. Wszystko, co tutaj było, żyło tylko dzięki Wam. ,,Życie jest małą ściemniarą" - nigdy nic nie wydaje się takie oczywiste. Co można jeszcze powiedzieć? Dziękujemy. Za wszystko. Za samo współistnienie z naszym blogiem. Niech on będzie dla Was otwartą księgą wspomnień.
Dziękujemy wszystkim, bez wyjątków. Poniżej lista blogów, na których nadal możecie nas znaleźć:
